Judy Chicago dineert met vrouwelijke eregasten

Judy Chicago organiseerde een symbolisch banket voor haar vrouwelijke helden. Een kunstwerk als eerbetoon aan de vrouw. De grote driehoekige tafel biedt plaats aan vrouwen uit de mythologie, kunst en geschiedenis. Gaat u mee aan tafel?

Negendertig eregasten nodigde Judy Chicago uit voor een feministisch feestmaal. Een succesvol banket zit hem in de aankleding. Samen met tientallen vrijwilligers werkte Chicago daarom vijf jaar lang aan tafelkleden, borden, glazen en een ‘erfgoedvloer’. In totaal zette ze meer dan 1000 invloedrijke vrouwen in het zonnetje.

Dinner Party

Chicago’s Dinner Party is tegenwoordig een van de hoogtepunten van de vaste collectie van het Brooklyn Museum. Een grote driehoekige tafel staat symbool voor gelijkheid en biedt ruimte aan 39 vrouwen. Iedere eregast heeft een eigen geborduurde loper, een gouden kelk en een porseleinen bord. Ieder bord heeft een vulva-achtige vorm passend bij de persoon.

Judy Chicago maakte de Dinner Party met honderden vrijwilligers. Vijf jaar lang werkte een team aan de tafel, de objecten en de vloer. Twintig mensen onderzochten historische bronnen om een overzicht te maken van alle belangrijke vrouwen uit de wereldgeschiedenis. Uiteindelijk was voor 998 namen een plekje op de tegelvloer, waaronder Rachel Ruysch, Judith Leyster en Aletta Jacobs (wikipedia heeft de volledige lijst). Onbedoeld kwam er zelfs een man op de erfgoedvloer terecht! De Griekse beeldhouwer Kresilas werd door het team namelijk voor een vrouw aangezien (Cresilla).

Kritiek

Chicago gebruikt met opzet borduursels en keramiek, omdat deze technieken eeuwenlang als vrouwelijk werden bestempeld. Ze laat zien dat keramiek en textiel niet minderwaardig zijn aan schilderkunst of beeldhouwkunst. De Diner Party is een boeiend en betekenisvol werk, juist door deze ‘vrouwelijke’ technieken.

Toch leverde de aanpak Chicago ook veel kritiek op. Bevestigde ze met keramiek en borduursels niet de vooroordelen over vrouwelijke kunstvormen? Ook de referentie naar vrouwelijke genitaliën kreeg veel kritiek. Chicago zelf zag hierin de bevestiging van het meten met twee maten. Waarom zijn penissen in de klassieke kunst geen probleem? Maar krijgen vulva’s en schaamhaar bij vrouwen altijd kritiek?

Patricia Kaersenhout

Maar de belangrijkste kritiek op de Dinner Party van Judy Chicago was de keuze voor veelal witte vrouwen. De Nederlands-Surinaamse kunstenaar Patricia Kaersenhout maakte daarom een inclusievere versie van het werk. Onder de titel “Guess who is coming to dinner too?” brengt ze 60 vrouwen van kleur onder de aandacht.

Het werk werd in 2017 aangekocht door het Centraal Museum, het Frans Hals Museum, het Stedelijk Museum Amsterdam en het Van Abbemuseum. Kaersenhout heeft glazen voorwerpen gemaakt gebaseerd op niet-Westerse tradities. Vanuit het idee om samen borden en glazen te delen en zo gemeenschappelijk te eten, zijn er minder glazen dan tafelkleden.

Patricia Kaersenhout heeft bewust ruimte aan tafel overgehouden. Zo kunnen vergeten vrouwen nog altijd worden toegevoegd!