Oude Meesters door de ogen van Yasuma Morimura
Niemand heeft zoveel gezichten als Yasuma Morimura. Hij speelt even makkelijk Vincent van Gogh als Frida Kahlo. Morimura imiteert schilderijen van de oude meesters. Met zijn foto’s toont hij dat gender fluïde is.
In 1988 maakte Yasumasa Morimura de Olympia van Edouard Manet na. Hij speelde zelf de hoofdrol van de prostituée die languit op het bed ligt. Op de achtergrond zien we een zwarte bediende. In het rollenspel van Morimura worden man-vrouw en oost-west verschillen uitvergroot.
Identiteit
Sinds de Olympia maakte Morimura tientallen reproducties van oude meesterwerken. Altijd speelt hij zelf de hoofdrol. “Mijn gezicht is mijn canvas.”, stelde Morimura in een interview. Vaak moet hij inderdaad onder lagen make-up en pruiken voor zijn foto’s. Het levert bijzondere werken op, die je doen nadenken over identiteit.
Juist door zijn eigen uiterlijk als Japanse man te gebruiken in portretten van witte mannen en vrouwen maakt Morimura je bewust van de Westerse blik op de kunstgeschiedenis. Toch zijn Morimura’s foto’s meer dan een aanklacht. Ze stellen vraagtekens bij het binaire denken over man-vrouw en oost-west. Hij maakt zichtbaar dat gender en achtergrond vaak meer fluïde zijn.
Oost vs West
Morimura’s werk grijpt aan op de verschillen tussen de Westerse en Oosterse culturen. De Westerse cultuur is vrij masculien, waarin succes, geld en aanzien worden verheerlijkt. In meer feminine Oosterse culturen zijn bescheidenheid en wijsheid vaak belangrijker.
In de ogen van Morimura gaat de Westerse wereld te rigide met gender om. Juist door als vrouw verkleed te gaan, probeert hij deze manier van denken te veranderen. In plaats van een mooie Europese vrouw toont Morimura een homoseksuele Japanse man in travestie. Veel kijkers zullen zijn zelfportretten mooi vinden, ondanks dat verrassende genderwisseling.
Vergelijken
Naast alle culturele verwijzingen zijn de foto’s van Yasuma Morimura vooral ook erg grappig. Het vergelijken van Morimura’s werk met de originelen van de oude meesters is als een spelletje ‘zoek de verschillen’. Je gaat hierdoor meer details zien in de schilderijen.
Morimura heeft altijd zijn publiek voor ogen. in een interview zegt hij “Kunst is eigenlijk entertainment. Zelfs Michelangelo en Leonardo da Vinci waren entertainers”. Hij wil daarom vooral kunst maken die leuk is en waar mensen plezier aan beleven.
