Nadat in Parijs onrusten uitbraken, vluchtten veel Franse impressionisten naar Londen. De Londense schilderijen van Monet, Sisley en Pissarro tonen het leven in de stad en de uitstapjes naar het platteland. Londen werd zo enkele maanden de hoofdstad van het impressionisme!
Door het uitbreken van de Frans-Duitse oorlog in 1870 en de machtsgreep van de commune van Parijs, besloten veel kunstenaars te vluchten uit Parijs. Kunsthandelaar Paul Durand-Ruel en kunstschilder Charles-François Daubigny weken daarom uit naar Londen. Al snel zouden ook andere kunstenaars hen volgen en werd Londen tijdelijk de nieuwe hoofdstad van het impressionisme.
Londense Schilderijen van Camille Pissarro (v.l.n.r.): Crystal Palace, Dulwich College, Lordship Lane Station
Camille Pissarro
Camille Pissarro vluchtte naar Londen, nadat zijn huis in Louveciennes was ingenomen door de Pruisen. Zijn optrekje in de buurt van de Seine buiten Parijs, werd gebruikt om de paarden te stallen. Hoewel hij in Londen veilig was voor de gebeurtenissen in Parijs, miste hij de stad enorm.
In Londen schilderde Pissarro vooral taferelen die hem aan thuis lieten denken. Met de trein reisde hij naar de landelijke gebieden rondom de stad. Hij schilderde de rust en glooiende heuvels van het Engelse platteland. Ook schilderde hij het Crystal Palace dat in 1851 voor de Wereldtentoonstelling werd gebouwd.
Londense Schilderijen van Claude Monet (v.l.n.r.): Green Park, Hyde Park, Pool of Londen, Thames bij Westminster
Monet en Sisley
Het is opvallend dat de impressionisten in Parijs vasthouden aan de thema’s die ze in Frankrijk al schilderde: de trein, de rivier, het platteland en de stadsparken. De kunstschilders worden geen toeristen die beroemde gebouwen schilderden, ze kiezen liever voor het dagelijks leven.
Claude Monet kwam naar Londen om de verplichte dienstplicht in Frankrijk te ontlopen. Dankzij Daubigny kwam hij in contact met Durand-Ruel, die als zijn vertegenwoordiger kon optreden in Engeland. Monet schilderde in Londen verschillende beelden van de Thames en van de belangrijkste stadsparken. Zijn schilderijen tonen het stadsleven van Londen onder een grauwe lucht.
Londense Schilderijen van Alfred Sisley (v.l.n.r.): Bridge at Hampton Court, Road at Hampton Court, Inn at East Molesey
Terugkeer naar Parijs
Nadat in 1871 de orde in Frankrijk was hersteld en de Derde Republiek was uitgeroepen, besloten de meeste kunstenaars weer terug te keren naar Parijs. Daubigny en Monet deden op de terugweg zelfs Nederland nog aan (daarover later dit jaar meer!) en brachten tijd door in Zaandam.
Alleen Alfred Sisley kwam pas in 1874 naar de Engelse hoofdstad. Zijn huis was verwoest door de Pruisen en gestimuleerd door de verhalen van de andere impressionisten, hoopte hij in Londen geld te verdienen. Ook in de schilderijen van Sisley speelt de Thames een hoofdrol. Sisley schilderde vooral rondom Hampton Court in het Westen van de stad, in het centrum kwam hij nauwelijks.
Houses of Parliament
Ook de andere impressionistische kunstenaars bleven in de volgende decennia naar de Engelse hoofdstad reizen. Pissarro kwam terug in Londen in 1890, 1892 en 1897 en schilderde tientallen werken in de stad. Monet bezocht Londen meerdere malen rond 1900.
Tegenwoordig zijn vooral de schilderijen uit Monet’s tweede periode in Londen beroemd. Zijn werken van the Houses of Parliament (19 schilderijen), Charing Cross Bridge (37 schilderijen) en Waterloo Bridge (41 schilderijen) laten het veranderde licht zien. Afhankelijk van de seizoenen, de tijd van de dag en de weersomstandigheden veranderen de kleuren en het contrast van het schilderij. Monet maakte vergelijkbare serie van de kathedraal van Rouen.
In deze tweede periode in Londen koos Monet dus meer toeristische plekken, maar opnieuw lijkt het nauwelijks om de plaats te gaan. Monet schilderde de kleur van het licht, die in Engeland anders was dan in Frankrijk. Zo werd Londen van een vluchtplaats tot een bron van nieuwe inspiratie.
Dit artikel is het tweede deel in een tweeluik over de ‘revolutie’ van 1870 en de commune van Parijs. Lees ook het eerste deel: Waarom Courbet de Colonne Vendôme vernielde.
