Hedendaagse Kunstenaars

Nicole Eisenman worstelde na haar coming out met drugs, afwijzing en eenzaamheid. In haar kunstwerken vond ze een uitlaatklep.

De Nederlandse kunstenaar Jan Dibbets plaatst 135 bronzen plaatjes op de meridiaan van Parijs. Maar na 30 jaar zijn ze grotendeels verdwenen.

Christian Marclay maakte een film van een etmaal, waarin klokken centraal staan. Opgebouwd uit twaalfduizend filmfragmenten ontstaat een beeld van het verstrijken van de tijd.

Zhang Xiaogang schilderde portretten van Chinese gezinnen. Maar waarom zien de portretten van Zhang Xiaogang er allemaal hetzelfde uit?

Doris Salcedo groeide op in Colombia. Om haar heen zag ze het geweld van de drugskartels en de grootschalige houtkap in het regenwoud.

72 mensen kwamen om het leven bij de brand in Grenfell Tower. Als eerbetoon aan alle slachtoffers maakte Chris Olifi een muurschildering.

Luc Tuymans onderzocht de post-koloniale geschiedenis van Congo. Hoe confronteert Tuymans ons met de erfenis van kolonialisme?

Georg Baselitz toont de wereld het liefst op zijn kop. Zijn portretten reflecteren op de Duitse geschiedenis en dwingen om beter te kijken.

De Surinaamse kunstenaar Marcel Pinas maakt schilderijen en grote installaties om de cultuur van de Marrons te behouden.

In een monumentale serie schilderijen onderzocht Hans Broek zijn persoonlijk verleden en de Nederlandse koloniale geschiedenis.

Anselm Kiefer maakte rauwe schilderijen van desolate landschappen vol met sporen van het nazi-verleden.

Na eeuwenlang aandacht voor mannelijke kunstenaars organiseerde Judy Chicago een symbolisch banket voor vrouwelijke kunstenaars.

De Ethiopische kunstenaar Elias Sime gebruikt kabels en printpraten om fascinerende kunstwerken te maken van e-waste.

Waarom zie je schilderijen van de oude meesters alleen witte mannen? Kehinde Wiley vervangt witte rijkelui door gewone zwarte mensen.

Niemand heeft zoveel gezichten als Yasuma Morimura. Hij speelt even makkelijk Vincent van Gogh als Frida Kahlo.