Fra Angelico schilderde het leven van Jezus op de kloostermuren van het San Marco klooster in Florence. De fresco’s in de kloostercellen brachten Jezus dichtbij de broeders, die in het klooster woonden. Dankzij zijn talent kreeg hij opdrachten van de paus en werd hij uitgeroepen tot beschermheer van de katholieke kunst.

Vaak zie je in musea schitterende houten panelen met verhalen over Jezus, Maria of andere heiligen. Vaak waren de schilderijen onderdeel van grote altaarstukken, die gemaakt werden voor kerken in kapellen. Later werden ze uit elkaar gehaald en kwamen ze als losse schilderijen terecht in musea. In de museumzalen is vaak moeilijk voor te stellen hoe het werk in de kerk gehangen heeft.

Maar de schilderingen van Fra Angelico zijn in het San Marco klooster is Florence nog steeds te zien op de plek waar ze gemaakt werden. Fra Angelico was een broeder in het klooster. Hij schilderde verhalen uit het leven van Jezus in de cellen van kloosters. Iedere monnik in het klooster had het evangelie zo dichtbij.

San Marco

Fra Angelico heette eigenlijk Guido di Pietro (Guido zoon van Peter). In 1408 trad hij in bij de Dominicanen in het klooster van Cortona, waar hij werd opgeleid tot miniatuurschilder. Zijn broer Benedetto was ook een Dominicaanse miniatuurschilder. Later woonde Guido di Pietro in het Dominicaanse klooster van Fiesole, en schilderde hij altaarstukken.

De Dominicanen uit Fiesole lieten in 1435 het San Marco klooster bouwen in Florence, gesteund door Cosimo de Medici. Cosimo was een bankier en politicus die de macht had in Florence. Hij had in het nieuwe klooster een eigen cel waar hij zich terug kon trekken. Guido di Pietro was één van de monniken die vanuit Fiesole verhuisde naar Florence. Hier kreeg hij eenn nieuwe bijnaam: “Fra Angelico” ofwel hemelse broeder.

Fresco’s

Cosimo de Medici gaf Fra Angelico de opdracht om het nieuwe klooster te verfraaien met fresco’s. In vrijwel iedere cel maakte broeder Angelico een fresco met een verhaal uit het leven van Jezus. De fresco’s kenmerken zich door hun eenvoud en rust. De simpele stijl past bij het contemplatieve kloosterleven. Voor de San Marco kerk maakte Fra Angelico altaarstukken, die veel uitbundiger waren dan de fresco’s in het klooster.

Zelf woonde broeder Angelico in cel 32. Hier schilderde hij een afbeelding van de bergrede, waarin Jezus het nieuwe geloof predikte. Uit analyse van fresco’s blijk dat Angelico bij het schilderen hulp had van assistenten. Hoewel dit niet met zekerheid te achterhalen is, waren dit waarschijnlijk mede-broeders uit het klooster.

Beato Angelico

Fra Angelico maakte zoveel indruk met zijn fresco’s dat Paus Eugenius IV hem in 1445 naar Rome haalde. Hier werkte hij aan een (ondertussen afgebroken) kapel in de Sint Pieter en de Nicolijnse kapel in het Apostolisch paleis. Het was een drukke periode in zijn leven. In de winter werkte hij in het Vaticaan, terwijl hij zomers in Orvieto schilderde.

In 1455 overleed broeder Angelico plotseling. Zijn nalatenschap voor de Renaissancekunst was groot. Zijn fresco’s laten zien hoe hij het lijnperspectief steeds verder verfijnde. Fra Angelico vormt daarmee een belangrijke schakel tussen Italiaanse primitieven als Masaccio en latere grootmeesters als Botticelli. Maar ook binnen de katholieke kerk wordt hij nog steeds geëerd. Paus Johannes Paulus II verklaarde Fra Angelico op 3 oktober 1982 zalig en riep hem in 1984 uit tot beschermheer van katholieke kunstenaars. Wie weet schopt hij het ooit nog eens tot heilige…