De Mont St. Victoire was een onuitputtelijke bron van inspiratie voor Paul Cézanne. Hij kon de berg vanaf zijn atelier in Aix-en-Provence zien liggen. In 87 schilderijen van de Montagne Saint Victoire experimenteerde hij met kleur en perspectief.
Volgens Emile Bernard was Cézanne verliefd op het uitzicht op Montagne Saint Victoire. Hij vertelde: “Op een dag nam hij me mee. Vanuit zijn atelier was het zo’n twee kilometer lopen tot een uitzicht over de vallei aan de voet van de berg, die hij zijn hele leven zou blijven schilderen.” Uiteindelijk schilderde hij de Mont St. Victoire 87 keer.
Mont St. Victoire
Oorspronkelijk schilderde Cézanne de Mont St. Victoire als een impressionist. In ieder seizoen en op ieder dagdeel zag de berg er anders uit. Cézanne probeerde deze variatie te laten zien, zoals Monet series met hooibergen, het Londense parlement en de kathedralen schilderde.
De opbouw van de schilderijen is vaak hetzelfde. Cézanne verdeelde het doek in drie horizontale banen. De voorgrond bestaat uit fellere kleuren voor bomen en soms een huisje. Dan volgt de vallei met veel okers, bruintinten en vergeeld gras. Op de achtergrond volgt dan de berg en het blauw van de lucht. Afhankelijk van het licht en het jaargetijde kleurt de berg grijs en zijn details in groen en bruin aangebracht.
Kleur
Maar het zijn vooral de latere werken van de Mont Saint Victoire die generaties kunstenaars geïnspireerd hebben. Het landschap is nu vervormd in geometrische kleurvlakken, die met dikke kwaststreken op het doek zijn gezet. Hierdoor ontstaat een kleurmozaïek van groene en bruine vierkantjes die elkaar afwisselen.
Cézanne gebruikt in deze schilderijen geen lineair perspectief meer voor de illusie van dieptewerking, maar alleen nog kleurperspectief. Felle kleuren op de voorgrond en op de horizon slechts grijstinten. Je hersenen krijgen hierdoor een gevoel van diepte, terwijl alleen maar kleur te zien is.
Navolgers
Cézanne wordt daarom gezien als inspiratiebron voor het kubisme. Als je de vroege kubistische schilderijen van Braque bekijkt, is eenzelfde soort vlakkenpatroon te zien als in de schilderijen van Cézanne. Braque werkte in deze periode in L’Estaque aan de Franse Middellandse zee kust.
De schilderijen tonen dorpjes en wegen. Hoewel de individuele huisjes nog volgens de regels van lijnperspectief, klopt het perspectief van de verschillende huisjes niet met elkaar. Braque creëert diepte met zijn gebruik van kleuren, die rechtstreeks op Cézanne geïnspireerd lijken. Pas later zou Braque samen met Picasso het kubisme ontwikkelen en een grote stap zetten naar de abstracte kunst.
Dank voor Uw keuze en toelichting 🙂