De religieuze parade met het Maria-beeld in Sevilla, de visvangst in Catalonië en het jaarlijkse oogstfeest in Aragon: het zijn voorbeelden van de vele culturele tradities van Spanje. Kunstschilder Joaquín Sorolla reisde door het land om de culturele rijkdom te schilderen in 14 grootse schilderijen. Ontdek de veelzijdigheid van Spanje in de kunst van Sorolla!
In 2008 begon //Vensters kunstmagazine als een reisblog over Spanje. Nu tien jaar later laten we ons meenemen op reis door Spanje door kunstschilder Joaquín Sorolla. Sorolla is buiten Spanje een beetje in de vergetelheid geraakt, maar behoort tot de meest invloedrijke schilders van Spanje. Hij schilderde vanaf 1912 de regio’s van Spanje in een bijzondere serie van 14 schilderijen.
Sorolla’s Stijl en Faam
Joaquín Sorolla werd geboren in Valencia, maar leerde schilderen op studiereizen in Rome en Parijs. Hij schilderde eind 19e eeuw vooral realistische schilderijen van sociale ongelijkheid en de zwakkeren in de samenleving. Zijn schilderde ‘trieste erfenis’ waarop een groep kreupele kinderen staat afgebeeld, leverde hem in 1900 bij de Wereldtentoonstelling van Parijs een eremedaille op.
Onder invloed van de Zweedse schilder Anders Zorn werd zijn palet na 1900 lichter. In 1905 keerde Sorolla terug naar Valencia om strandscenes te schilderen in heldere kleuren. Het betekende zijn definitieve doorbraak en al snel werd zijn werk tentoongesteld in Parijs, Londen, Düsseldorf en New York. Sorolla was een wereldster geworden met zijn nieuwe meer impressionistische stijl en dat leverde hem mooie opdrachten op!
De Provincies van Spanje
In Spanje voelen de inwoners zich vaak meer verwant met hun regio, dan met het hele land. Je ziet dit terug in de afscheidingsbewegingen van onder andere Baskenland en Catalonië, maar ook in de vele regionale feesten en tradities. Daarom vroeg de rijke kunstverzamelaar, Archie Huntington, aan Sorolla om serie grote schilderijen van de belangrijkste regio’s van Spanje te maken.
Vanaf 1912 reisde Sorolla door Spanje om de regionale culturen vast te leggen op zijn doeken. In de werken van Navarra, Aragon, Valencia en Sevilla koos Sorolla ervoor om de lokale feesten af te beelden. De mensen zijn gekleed in traditionele kleding en op de achtergrond zie je het landschap van de regio. In Sevilla zien we het dansen van de Flamenco en het stierenvechten, terwijl in Valencia het jaarlijkse Corpus Cristi festival is afgebeeld.
Sorolla benadrukt hoe afwisselend de regio’s zijn, maar laat de Spanjaarden ook samenkomen. In zijn schilderij ‘het Broodfeest’ toont hij de verschillende bevolkingsgroepen van Castilië: Astorga, Alberca, Salamanca, León en Zamora (het oude Castilië, links op het schilderij) en Toledo, Talavera de la Reina, Lagatera, en Ávila (het nieuwe Castilië, rechts op het schilderij). Nieuwsgierig geworden naar deze feestelijke schilderijen van Spanje? Alle 14 werken worden tegenwoordig tentoongesteld in de Hispanic Society of America in New York.
Meer artikelen over vergeten kunstenaars:
Waarom hangt Raden Saleh niet in de eregalerij?
Franz Xaver Winterhalter schilderde alle Europese royals
Eindelijk erkenning voor boerenvrouwen van Suze Robertson
Russische censuur is van alle tijden
Niemand schilderde zo snel als Elisabetta Sirani
Rosa Bonheur: Kunstschilder met een eigen Dierentuin!
Waar zijn de schilderijen van de oudste vrouwelijke kunstenaars gebleven?
Van Hiawatha tot Cleopatra: de Beelden van Edmonia Lewis
de Vergeten Middeleeuwen van Jean Paul Laurens
Sir Peter Lely: Vergeten Hofschilder van het Engelse Koningshuis
de Werkelijkheid van Anders Zorn was Idyllisch
Sorolla is inderdaad een fantastisch kunstenaar: in augustus 2016 zag ik in Givetny (Musée des impressionismes) een tentoonstelling met werk van Joaquin Sorolla. Naast enkel van de ‘realistische, triestige’ werken, waren er vooral portretten en strandtaferelen te zien. Prachtig, vitaal, virtuoos geschilderd. Soberder dan de reeks van 14 werken die in dit artikel gepresenteerd worden. Ik kende deze werken nog niet en ook niet het verhaal dat ermee verbonden is: de documentaire opdracht die Sorolla hiervoor kreeg. Die specifieke opdracht maakt allicht dat deze werken overdadiger zijn dan het meer gefocuste werk dat ik in Giverny zag (doorgaans werken uit het Museo Sorolla in Madrid). Zeer de moeite.