Hoe ging een poseersessie met Lucian Freud?
Honderd jaar geleden (8 december 1922) werd Lucian Freud geboren. Zijn schilderijen tonen de schoonheid van de imperfectie. De naakte lichamen zijn confronterend maar ook puur en intiem. Hoe was het om voor Lucian Freud te poseren?
Lucian Freud ontmoette Leigh Bowery in 1988. Bowery was een extravagante man die optrad op in het Londense nachtleven. Freud zag zijn performance en vroeg hem te poseren. Bowery was een belangrijk figuur in de undergroundscene, die bekend stond om zijn buitensporige en vaak aanstootgevende optredens. Bowery was meestal gekleed in de flamboyante outfits, maar voor Freud poseerde hij naakt.
Leigh Bowery
Waar Bowery in zijn werk als performer dus flamboyant en expressief was, zien we in de schilderijen van Freud zijn kwetsbare kant. De imposante buik, de vlekjes op zijn benen en de rimpels in zijn nek. Het realisme van Freud was weinig verhullend. Zijn doek toont een intimiteit, die normaal alleen tussen partners bestaat.
Freud maakte van Bowery’s lichaam een sculptuur. Zo benadrukte hij de grootsheid van Bowery’s postuur door een laag gezichtspunt te kiezen. Freud’s schilderijen kenmerken zich door dikke lagen gips-achtige verf, die hij in dikke penseelstreken aanbrengt op het doek. De imperfecties van de huid worden zo weerspiegeld in de gestolde verf.
Poseren
Ook Leigh’s vrouw Nicola poseerde voor Freud. Ze vertelde hier eens over: “Lucian werkte aan twee of drie schilderijen tegelijk. Vaak waren het dagschilderijen en nachtschilderijen met verschillende modellen. Een dag schilderen begon om 7.30 uur ‘s ochtends, met een kopje groene thee en misschien een croissant. Daarna moest ik gaan zitten. Meestal duurde een sessie 35 tot 40 minuten met pauzes van 10 tot 15 minuten. We gingen zo door tot 13:00-14:00 uur.”
Freud ging na het vertrek van een model meestal een paar uur slapen. Vaak ontving hij ‘s avonds een tweede model en werkte hij tot 1-2 uur ‘s nachts. Lucian Freud had een ongelooflijke energie en werkte vaak zeven dagen per week.
Meester en model
Bowery was vier jaar lang het favoriete model van Lucian Freud. Freud zei dat hij hem “perfectly beautiful” vond, en roemde zijn “buitengewone dansbenen”. In de studio was Leigh een verlegen en zachtaardige man. Heel anders dan zijn flamboyante podium-persoonlijkheid. In 1994 werd Bowery plotseling ziek. Na vijf weken in het ziekenhuis kwam hij te overlijden aan AIDS.
Het laatste portret van Bowery is ‘Small Head of Leigh Bowery’ uit 1995. Freud voltooide het werk na zijn dood, als een soort doodsmasker. Bowery heeft zijn ogen gesloten. Hij heeft een dunner gezicht, dan op eerdere portretten. Freud gaf Leigh Bowery zo een laatste eerbetoon. Het kenmerkt Freud’s bewondering en waardering voor zijn model.
