In zijn jonge jaren kreeg Pablo Picasso les van zijn vader, die ook kunstschilder was. Maar al snel streefde wonderkind Pablo zijn papa voorbij en ontstond een moeizame relatie, die er uiteindelijk voor zorgde dat Picasso’s vader stopte met schilderen. Op deze vaderdag het verhaal van de strijd tussen vader en zoon Picasso!
Bij de tentoonstelling voor Schone Kunsten in Barcelona exposeerde Pablo Picasso in 1896 zijn eerste werk. De jonge Pablo was slechts 15 jaar en was ondanks zijn jonge leeftijd al aangenomen aan de kunstacademie van Barcelona. Vader José Ruiz y Blasco was apentrots. Het werk van zijn zoon Pablo Ruiz Picasso werd geaccepteerd bij de vooraanstaande tentoonstelling en enthousiast besproken door de lokale pers.
Opleiding
Het schilderij dat tentoongesteld werd heette ‘de Eerste Communie’ en was ruim 1,5 meter hoog. Op het doek is een knielend meisje te zien voor een katholiek altaar. Ze zal zo de eerste communie krijgen en daarmee een belangrijk moment op weg naar volwassenheid ondergaan. Het is een huiselijk moment dat is afgebeeld in de stijl van de grote historiestukken, die zo populair waren in de kunstacademies van de 19e eeuw.
In het schilderij is de invloed van vader José Ruiz y Blasco goed te zien. Vader José heeft zelf model gestaan voor de man op de achtergrond. José probeerde Pablo de perfecte academische voorbereiding te geven. Zelf was José kunstschilder van dieren (vooral duiven). Dit soort onderwerpen werden aan de kunstacademie als erg lage schilderkunst beschouwd. Juist door zijn zoon historiestukken te laten schilderen, probeerde hij hem een betere toekomst te geven.
Leerling wordt beter dan de meester
Ook Picasso’s tweede grote schilderij ‘Wetenschap en Naastenliefde’ toont vader José in een hoofdrol. We zien hem als dokter aan het sterfbed van een vrouw. Picasso schilderde dit werk vlak na het verlies van zijn 7-jaar-oude zusje Conchita. Haar dood door difterie zorgde voor een groot trauma bij Picasso en zijn vader.
Het is onduidelijk of het verdriet om Conchita een rol heeft gespeeld, maar vlak na haar dood besloot José Ruiz Blasco te stoppen met schilderen. Volgens anekdotes zou hij niet meer willen werken omdat zijn zoon Pablo hem voorbij gestreefd was. Hij besloot zijn kwasten en verf daarom aan Pablo te geven.
Ouderwetse ideeën
In 1898 verliet Pablo de familie om te gaan studeren aan de kunstacademie van Madrid. Hier kwam hij erachter dat de Spaanse kunstacademie en de opleiding van zijn vader hopeloos verouderd was. De klassieke aanpak en onderwerpkeuze was in de rest van Europa allang verworpen. Hij vond de kunstacademie van Madrid daarom benauwend en hij wilde naar Parijs of München.
Erg tot teleurstelling van zijn vader verliet Pablo Picasso al na een paar maanden de kunstacademie van Madrid. Zijn vader vond dat Picasso faalde en zijn talent verkwanselde, toen Picasso terugkeerde naar Barcelona en zich als zelfstandig kunstenaar vestigde. Tekenend voor de strijd met zijn vader is dat Pablo zich in deze jaren Picasso ging noemen, de achternaam van zijn moeder. Pablo heeft zelf altijd volgehouden dat dit geen afwijzing van zijn vader was, maar dat Picasso nou eenmaal een meer bijzondere naam was dan Ruiz.
José Ruiz y Blasco overleed in 1913 in Barcelona. Zoon Pablo was in 1904 eindelijk naar Parijs verhuisd en had daar furore gemaakt met zijn kubistische schilderijen. Tussen vader en zoon bleef de relatie moeizaam. Pablo had immers alle academische vaardigheden overboord gegooid en zelf een geheel nieuwe stijl ontwikkeld. José zou niet meemaken dat dit Pablo Picasso tot grootste kunstenaar van de 20e eeuw maakte. Wat zou hij trots zijn geweest!
Zie ook
Moederdag: Egon Schiele en zijn Moeder – Liefde en Onbegrip
