De Libanese kunstenaar Marwan Rechmaoui heeft de Bonnefanten Award for Contemporary Art gewonnen. Rechmaoui haalt de architectuur uit Libanon de museumzalen in. De moderne ruïnes die ontstonden door de burgeroorlog tonen de complexe geschiedenis van Beiroet. De tentoonstelling van zijn werk is deze maand nog te zien!
Iedere twee jaar rijkt het Bonnefantenmuseum in Maastricht de Bonnefanten Award for Contemporary Art uit. De Award is een eerbetoon aan een levende niet-Westerse kunstenaar met een uitzonderlijk oeuvre en aanwijsbare invloed op andere kunstenaars, tentoonstellingsmakers en kunstprofessionals. Dit jaar was het aandachtsgebied het Midden-Oosten en won Marwan Rechmaoui de prijs.
Gebouwen
Marwan Rechmaoui werd geboren in Libanon, maar verhuisde naar het buitenland op 8 jarige leeftijd. Toen hij in 1993 terugkwam in zijn thuisland, trof hij een andere wereld aan. De hoofdstad Beiroet was door de burgeroorlog verscheurd. De mooiste plekken van de stad deden kil en verlaten aan. De veranderende stad was de inspiratie voor de kunst van Rechmaoui.
Rechmaoui maakt replica’s van bekende gebouwen in Beiroet, die door de burgeroorlog veranderd of verlaten zijn. Spectre (afbeelding boven dit artikel) toont een luxe appartementencomplex uit de jaren zestig, dat tegenwoordig is ingenomen door krakers. Iedere huis staat als een schoenendoos in een muur vol versleten schoenen. Je vraagt je af hoe de inwoners hier leven.
Historie
Ieder bouwwerk dat Rechmaoui reproduceerde voor de tentoonstelling in het Bonnefantenmuseum voelt als een litteken van de burgeroorlog. Zo is Monument for the Living, een replica van de Murrtoren in Beiroet. Ooit had dit een modern winkelcentrum moeten worden, maar dankzij de burgeroorlog werd het nooit afgemaakt. Het betonnen geraamte staat nog steeds als een moderne ruïne in de stad.
Niet alle beelden van Rechmaoui zijn zulke letterlijke kopiëen. Hij maakte een serie betonnen pilaren die wonderlijke vormen hebben gekregen: engelen, olifanten of eindeloze trappen. Zijn het kapot geschoten gebouwen? Of kijk je naar het skelet van een beeld in opbouw? De beelden van Marwan Rechmaoui tonen de harde werkelijkheid van Beiroet, maar laten tegelijkertijd ruimte voor je eigen verbeelding.
Juist deze dubbelzinnigheid, waar hij continue mee speelt, maakt Marwan Rechmaoui een interessante kunstenaar. Tegelijkertijd heb je wel erg veel kennis nodig over Beiroet om deze diepgang in het werk van Rechmaoui te begrijpen. Hierdoor zit je soms meer door het boekje met begeleidende teksten te bladeren, dan naar zijn beelden te kijken. Dat kan toch niet de bedoeling zijn?
Tentoonstellingen in 2019:
Hals en de modernen (Frans Hals, Haarlem) – Caravaggisten (Centraal, Utrecht) – Caspar van Wittel (Kunsthal Kade, Amersfoort) – Vrijheid (Fundatie, Zwolle) – Hockney en Van Gogh (Van Gogh, Amsterdam) – Erwin Olaf (Kunstmuseum, Den Haag) – Rembrandt (Mauritshuis, Den Haag) – Richard Long (de Pont, Tilburg) – William Kentridge (Eye, Amsterdam) – Luc Tuymans (de Pont, Tilburg) – Marwan Rechmaoui (Bonnefanten, Maastricht) – Sprezzatura (Drents, Assen) – Daan Roosegaarde (Groninger Museum) – Tischbein (Rijksmuseum Twenthe, Enschede) – Vincent van Gogh (Noordbrabants, Den Bosch) – Jean-François Millet (Van Gogh, Amsterdam) – Brassaï (Foam, Amsterdam) – Migranten in Parijs (Stedelijk, Amsterdam) – Monets waterlelies (Kunstmuseum, Den Haag) – Pieter de Hooch (Prinsenhof, Delft) – Rembrandt en Velazquez (Rijksmuseum, Amsterdam) – Jimmy Nelson (Vrijthof, Maastricht) – Jonge Rembrandt (Lakenhal, Leiden) – Leonardo da Vinci (Louvre, Parijs)
