Prinses Beatrix opende afgelopen zaterdag de jubileumtentoonstelling WeerZien ter ere van het 25 jarig bestaan Museum De Pont. Er werd een nieuw beeld onthuld dat Anish Kapoor speciaal voor het voorplein van het museum ontwierp. Museum De Pont is uitgegroeid tot één van de meest vooruitstrevende musea van Nederland met een collectie van hoge kwaliteit. Wat schuilt er achter het succesverhaal van Museum De Pont?
Koningin Beatrix was getuige in Tilburg van de onthulling van het sculptuur Sky Mirror van Anish Kapoor dat door de gemeente Tilburg aan het museum cadeau werd gedaan. Kapoor heeft een bijzondere band met het museum. Zijn werk is sinds de start in 1992 onderdeel van de collectie. Ook Kapoor was naar Tilburg afgereisd om het jubileum van De Pont en de plaatsing van zijn beeld aanwezig te zijn. Sky Mirror bestaat een weerspiegelende roestvrijstalen plaat die 30 graden buigt, zodat een weerspiegeling van de lucht te zien is. Zaterdag bij de opening bestond die lucht uit een aaneengesloten wolkendek.
Geschiedenis van De Pont
Museum De Pont werd in 1992 geopend vanuit het nalatenschap van ondernemer Jan de Pont. Een voormalige wolspinnerij werd volledig verbouwd om huis te bieden aan hedendaagse kunst. Bij de opening van het museum beschikte De Pont over 10 kunstwerken, een gevulde bankrekening en veel ambitie. Sindsdien zijn jaarlijks 3 grote solo presentaties in het museum te zien van toonaangevende hedendaagse kunstenaars. Het museum streeft ernaar om na zo’n tentoonstelling van elke kunstenaar ten minste één ‘sleutelwerk’ te verwerven.
Hierdoor is een 25 jaar een gevarieerde collectie ontstaan met onder andere werken van Ai Wei Wei, Marlene Dumas en Gerhard Richter. Het museum blijft de kunstenaars volgen en wijdt vaak jaren later opnieuw een tentoonstelling aan dezelfde kunstenaar om zo de ontwikkeling in een oeuvre te laten zien. Het museum noemt dit ‘verzamelen in de diepte’ in plaats van ‘verzamelen in de breedte’.
WeerZien
Na 25 jaar Museum De Pont en talloze solo tentoonstellingen kijkt het Museum De Pont nu terug op 25 jaar geschiedenis met de tentoonstelling WeerZien. De mooiste werken uit de eigen collectie van 700 werken worden getoond met bruiklenen die eerder in het museum te zien zijn geweest. Zo zijn uit de openingstentoonstelling van 1992 Richard Long’s Stenen Cirkel en Marlene Dumas’ First People opnieuw te zien.
WeerZien is niet alleen een hernieuwde kennismaking met bekende werken, maar toont vooral de ongekende variatie en kwaliteit van de collectie. De figuratieve spiegelende grote Grosse Geister beelden van Thomas Schütte staan  in de buurt van de abstracte Vertigo spiegel van Anish Kapoor (foto bovenaan dit artikel). Het zijn dit soort verrassende vergelijkingen die zichtbaar worden in deze overzichtstentoonstelling. Neem nou Bill Viola’s video The Greeting waarin een ontmoeting tussen drie vrouwen vertraagd wordt afgespeeld, die geïnspireerd werd op een Renaissance schilderij van de visitatie. Het hedendaagse werk heeft een interessante overeenkomst met een film van David Claerbout waarin je vertraagd door een foto van Elvis Presley lijkt te gaan. Maar tegelijk zorgen beide contemplatieve video’s op het eerste gezicht voor een geweldig contrast met de dynamische emotionele film Win, Place or Show van Stan Douglas over een ruzie tussen twee mannen. Toch hebben alle drie de werken dezelfde vervreemding, die je als toeschouwer geboeid houdt.
Succes
De Pont heeft een collectie hedendaagse kunst waar ieder ander museum in Nederland jaloers op zal zijn. Museumdirecteur Hendrik Driessen is sinds de opening in 1992 als directeur betrokken is bij het verzamelbeleid.Verzamelen voor Museum De Pont is voor hem dromen najagen en alleen de echte topstukken aankopen. Hij vertelt dat ‘verzamelen vooral keuzes maken is’ en ‘nee durven zeggen’. In 25 jaar heeft hij heel vaak nee gezegd, maar tegelijkertijd ook heel veel gedroomd. Het resulteerde in een collectie met grote namen en spannende jonge kunstenaars, die mogelijk over 25 jaar ook grote namen zijn.
Na 25 jaar tentoonstellingen ‘in de diepte’ waarin Museum De Pont steeds één kunstenaar centraal zet, is het leuk om nu een goed overzicht te krijgen van de variatie in de collectie. Tegen de eigen doelstelling in is zo een tentoonstelling ‘in de breedte’ ontstaan, een uitstapje dat ze eens in de zoveel tijd vaker zouden mogen maken.
