Salvador Dali is een van de meest geliefde moderne kunstenaars ter wereld. Omdat de excentrieke surrealist ook een tijdje een huis heeft bezeten in Montmartre, is hier tegenwoordig een museum met zijn werk te vinden. Deze week bracht ik een bezoek aan deze ‘Espace Dali’. Een tijdloze reis door de wondere wereld van Dali.
De zon staat laag aan de hemel vandaag. Ik moet mijn ogen samenknijpen tegen het felle licht als ik op mijn horloge kijk. Het is kwart over vier. In de rij voor de kassa sta ik achter twee Amerikanen. Ze hebben haast. Ik hoor dat ze zich nog willen laten portretteren op het Place du Tertre en als het even kan de Sacre Coeur nog bezoeken. Het is een probleem van veel toeristen tegenwoordig. Hoe proppen we zoveel mogelijk toeristische attracties in een paar dagen?
Eenmaal een kaartje gekocht, laat ik het felle zonlicht achter me. Ik daal een lange trap af en kom terecht in een donkere kelder, waar kleine spotjes de kunstwerken doen stralen. Het geeft een intieme sfeer aan de tentoonstellingsruimte. Beneden aan de trap is het eerste wat opvalt een grote foto van de meester met de kenmerkende gekrulde snor.
Dan duik ik de tentoonstelling in. Buiten een (te) kleine expositie ruimte waar tijdelijke tentoonstellingen worden gehouden, heeft het museum een grote zaal waarin de vaste collectie te zien is. Wie hier komt voor een mooi schilderijenoverzicht, zal teleurgesteld worden, want op enkele doeken na zijn hier geen schilderijen te zien. Het is een onbekendere kant van Salvador Dali die hier getoond wordt. Dali als beeldhouwer en illustrator.
De muren zijn namelijk gevuld met illustraties die Dali maakte bij bekende verhalen zoals Don Quichot en Tristan en Isolde. Hij heeft zich zelfs aan tekeningen voor bij het Oude Testament gewaagd. De tekeningen kenmerken zich door het typische Dali kleurgebruik dat we herkennen uit zijn schilderijen, aangevuld met prachtige inkttekeningen.
De Amerikanen die voor me stonden in de rij, zijn ondertussen druk bezig om een aantal beelden op de foto te zetten. Gelijk hebben ze, want de beelden die hier te zien zijn, vormen de kracht van de collectie. Ik heb wel vaker beelden van de Catalaanse kunstenaar gezien, maar niet eerder zoveel bij elkaar als hier. Eenhoorns, olifanten, mensfiguren, alles komt voorbij.
Maar het absolute hoogtepunt van de beeldencollectie zijn de kenmerkende bomen waarbij er slappe klokken over de takken gedrapeerd zijn. De beelden uit de jaren 60 zijn geïnspireerd op een wereldberoemd schilderij dat Dali in 1934 maakte (the Persistence of Memory) en tegenwoordig in New York te zien is. Ze tonen de relativiteit van de tijd.
Even verderop in de ruimte is er ook nog aandacht voor enkele filmbeelden van Dali en tref ik zelfs een heuse Mae West bank. Alles bij elkaar is het een bijzondere collectie die vooral bestaat uit latere werken van de kunstenaar. Het is de periode dat zijn faam al wereldwijd was en hij Parijs al lang had verlaten.
Voordat ik weer terug naar het daglicht ga, kijk ik nog een keer de tentoonstellingsruimte rond. Waar zijn die Amerikanen nou opeens gebleven? Zonet waren ze er nog. Ach ja, misschien zijn ze wel al naar de Sacre Coeur. Eenmaal boven aan de trap, kijk ik weer op mijn horloge. De wijzers zeggen kwart over drie. Verward loop ik felle licht in. Het is de magie van Dali.
Espace Dali
11, rue Poulbot, Metro Abesses
Dagelijks geopend van 10.00-18.00, juli/augustus tot 20.00
Toegang 10 euro (6 euro gereduceerd, tot 8 jaar gratis)
 |
 |