Gisteren bracht ik een bijdrage over het kleine Musée de la Vie Romantique dat gevestigd is in het oude woonhuis van Ary Scheffer. Uit de reacties bleek toen dat Ary Scheffer in Nederland onbekend is en dat er behoefte was om meer over hem te weten. Vandaar dat ik vandaag een kleine biografie van deze kunstschilder presenteer.
Ary Scheffer werd in 1795 geboren in Dordrecht en was de zoon van Johann Bernhard Scheffer, die van beroep ook kunstschilder was. Mogelijk heeft zijn vader nog aan het hof van Louis Napoleon geschilderd toen deze koning van Nederland was. Wat in ieder geval zeker is dat Ary Scheffer in zijn jeugd ook in Amsterdam heeft gewoond.
Johann Bernhard Scheffer overleed in 1809 toen Ary slechts 14 jaar was. Zijn moeder besloot toen in Brussel en later naar Parijs te verhuizen. Eenmaal in Parijs, Ary was ondertussen 16 jaar, ging hij in de leer bij het atelier van de neoclassicistische schilder Guérin. Guérin had in 1797 de prestigieuze prix de rome gewonnen en zijn werk werd alom geprezen op de Parijse salon.
Guérin was ook de leermeester van latere Franse kopstukken uit de romantiek zoals Eugène Delacroix en Théodore Géricault. Na Ary’s leerperiode bij Guérin ging hij op zoek naar zijn eigen stijl. Scheffer werd zeer beïnvloed door de opkomst van de Romantiek en wordt tegenwoordig ook tot deze stroming gerekend. Toch beviel de richting die Délacroix en Géricault kozen hem totaal niet.
Zijn eerste succes boekte Ary Scheffer op de Parijse salon van 1819 met het doek ‘Dévouement patriotique de six bourgeois de Calais’, een werk dat tegenwoordig in het Franse tweedekamer gebouw hangt (Assembleé Nationale).
Toch zou het nog tot de jaren 30 van de 19e eeuw duren voordat Scheffer zijn definitieve stijl zou hebben gevonden. De onderwerpen en de composities van zijn schilderijen tonen zijn Romantische hang naar het spirituele, het subjectieve en het gevoel. Maar de stijl waarin hij werkt toont de neoclassicistische opleiding die hij had bij Guérin.
In de loop der tijd nam Scheffer ook de Franse nationaliteit aan. Hij zou tijdens zijn leven een goede reputatie opbouwen en was ook een geliefde portrettist. In zijn vriendenkring zat onder meer de componist Chopin die hij ook zou portretteren. Ook had Scheffer op latere leeftijd verschillende leerlingen waaronder Bartholdi, de man die het Vrijheidsbeeld ontwierp.
Toen de romantische stroming uit de mode raakte, daalde ook de populariteit van Scheffer en trok hij zich terug in zijn woonhuis. Hij werd in 1848 onderscheiden met de Franse ‘Legion d’Honneur’ medaille en hij stierf uiteindelijk in 1858 in de Franse voorstad Argentueil.
Na zijn dood werd er een tentoonstelling gehouden met werken uit alle periodes van zijn kunstenaarsloopbaan. In 1862 werd in zijn geboorteplaats Dordrecht een standbeeld van Scheffer geplaatst en in 1864 werd in Parijs een straat naar hem vernoemd (vlakbij het Palais de Chaillot). Ook Argentueil, de voorstad waar hij stierf, kent tegenwoordig een Ary Scheffer straat.
Al dit postume eerbetoon kon niet voorkomen dat Ary Scheffer in de vergetelheid raakte. Pas in 1983 toen in zijn oude geboortehuis het Musée de la Vie Romantique opende, kreeg hij weer de eer die hij verdiende. De eerste verdieping van dit gratis te bezoeken museum is geheel aan zijn werk besteed. Ook hangen de werken van Scheffer tegenwoordig weer groot in het Louvre en in het paleis van Versailles.
Scheffer’s meest beroemde werk ‘Les Obres de Francesca da Rimini et de Paolo Malatesta apparaissent à Dante et à Vergile’ waarop een scene uit ‘De Goddelijke Komedie’ wordt afgebeeld hangt tegenwoordig tussen alle grote Franse meesters in het Louvre, schuin tegenover David’s Kroning van Napoleon. De grootste collectie van Scheffer’s werk in Nederland is te vinden in het Museum van Dordrecht.
Vergeten Kunstenaars
Kate en Christoffel Bisschop – William Adolphe Bouguereau – Paul Bril – Joost van Geel – Artemisia Gentileschi – Mathieu Kessels – Jean Paul Laurens – Bart van der Leck – Peter Lely – Edmonia Lewis – Jan Lievens – Jean Étienne Liotard – Jan Maelwael – Suze Robertson – Henriëtte Ronner-Knip – Raden Saleh – Elisabetta Sirani – Joaquin Sorolla – George Stubbs – Franz von Stuck – Vasili Veresjtsjagin – Rombout Verhulst – Franz Xaver Winterhalter – Anders Zorn
Weer Prachtig gedocumenteerd -verhaal-blog..
Maar ik zag de Naam, en gelijk ging er bij mij
een Belletje rinkelen…
En dit is geen grap… Ik heb een Arie-y Scheffer
gekend, die ik in de jaren ‘zeventig-rond het
Atheneum -Nieuws-centrum tegen kwam..
In Amsterdam….op Het Spui..
Ik heb hem 10 Jaar geleden, ontmoet op de
Tefaf..in Maastricht, en is Journalist geworden..
En schreef toen voor Financieël Dagblad over
????? Wat Denkt U , Kunst…..!!….Waar hij nu is..
Zal eens gaan Googlen…Hij was ook Dichter..
En verder had ik ook wel van deze Schilder gehoord.
Juweeltjes…. net zoals Uw Blog…
U sprak met….Groet à Vous…
Wederom boeiend blog!
Nooit hoorde ik van Ary Scheffer dan via jou. Zelfs in het Louvre te vinden! Ook op mijn lijstje. (Voordat je het Louvre binnenstapt, moet je weten waar je naar wil kijken, anders wordt het EEN grote dwaaltocht!)
kijk, Joshua, nu maak je me ook benieuwd, haha
Ik weet wel dat het kunstenaarsbloed in de familie Scheffer zit en er verschillende van zijn nakomelingen ook nog geschilderd hebben, maar ik ben benieuwd naar deze familietak 😉
Paul, bedankt voor je reactie. Als je naar het Louvre gaat, moet je hem dus wel zoeken bij de Franse kunst en niet bij de Nederlandse. Hij heeft de Franse nationaliteit gekregen halverwege zijn leven en al zijn werk in Frankrijk gemaakt, dus hij wordt tot de Fransen gerekend.
Jeroen, Zo zag ik nooit sneller een wens in vervulling gaan…:)) Gisteren vroeg ik op jouw blog om meer over Ary Scheffer en u staat het er al. Gewéldig!!!
Ik zag het zojuist op de voorpagina staan en ga `t nog lezen.
Ik moet eerst weg, maar alvast bedankt!!!
Een tijd geleden wijdde ik een blog aan Scheffer in een serie over zelfportretten. Ik kreeg een lading bagger over me heen, omdat Scheffer niet de moeite waard zou zijn. Een navolger die goed wilde verdienen in de beau monde. Hoewel ik mijn bedenkingen bij zijn werk ook wel heb, heb ik toch met positieve interesse dit blog gelezen.
Smokey, met plezier voor jou en andere geïnteresseerden geschreven!
Klaverblad, ikzelf heb persoonlijk niet zo heel veel met het werk van Ary Scheffer. Ik hou juist wel van de stijl van Delacroix die door Scheffer werd afgewezen. Ik denk dat Scheffer meer te zien is als een soort overgangsfiguur tussen neoclassicisme en romantiek. En of hij de moeite waard is, tja, dat zal voor iedereen persoonlijk zijn!
Jeroen, in ieder geval heel mooi dat je aandacht hebt besteed aan een Nederlandse schilder die het in Frankrijk ver gebracht heeft. Wat je zei: over smaak valt niet te twisten. Ik ben een omnivoor en "lust"naast kaviaar ook patat, bij wijze van spreken.
Hoe omstreden ook het werk van Ary Scheffer, ik doe het hem in elk geval niet na.
@Klaverblad, heb je een link naar dat betreffende blog?
@ Smokey, zoals je waarschijnlijk wel weet heb ik bij KB alles gewist.
@Jeroen, een mooi en interessant blog weer. Boeiend te zien hoe verschillend zijn stijl kan zijn. Die uit Londen vind ik duidelijk minder; zijn latere stijl?. Ik had ook nog nooit van hem gehoord (behalve gisteren dan).
Groet,