Met een zware koffer in mijn ene en een grote tas in mijn andere hand stap ik de trein binnen. Het was druk. Waarom wilde ik per se zo vroeg vertrekken?
Op een enkele stoel na zit de hele wagon gevuld met onderuitgezakte studenten en mannen met stropdassen die een krant zitten te lezen. Omdat het bovendien onmogelijk is je bagage op te bergen in de gemiddelde NS-trein, besluit ik op een ‘overloop’ plaats te nemen op een klapstoel.
pont europe, gare st. lazare – claude monet (1877, musée marmottan monet)
Ik ben op weg naar Parijs. Na een tijd in Nederland te hebben doorgebracht, ga ik weer terug naar mijn thuishaven onderaan de Eiffeltoren. Eerst doorkruis ik heel Brabant om vervolgens in Roosendaal de internationale trein naar Brussel te nemen. Pas daar pak ik de Thalys naar Parijs.
Eenmaal in de Thalys gaat het snel. In België, waar de huizen zo zijn gebouwd dat de trein er in zigzaggende bewegingen omheen moet rijden en je vanuit de trein menig zolderraampje handmatig kan dichtduwen, wordt de snelheid langzaam opgevoerd. In Frankrijk wordt vervolgens de topsnelheid bereikt en raas je langs de akkers, de bic-pennenfabriek en de Franse snelwegen.
Dan zie ik de Sacre Coeur liggen en rijdt de trein onder de périferique door. Langzaam rollen we het station binnen dat door Monet niet mooi genoeg werd bevonden voor een schilderij, het Gare du Nord. Monet week voor zijn schilderijen uit naar het Gare St. Lazare. De in 1877 vervaardigde doeken hangen nu in wereldberoemde musea zoals het Musée d’Orsay in Parijs.
Volgens tijdgenoot en collega-kunstschilder Renoir had Monet zijn mooiste kleren en duurste schoenen aangetrokken op de dag dat hij het station wilde schilderen. Monet zou op de stationschef zijn afgelopen en zijn visitekaartje hebben overhandigd.
Hij speelde hiermee hoog spel. Monet en de andere impressionisten hoorden immers niet tot de gevestigde orde en werden afgewezen door de academie. Maar de stationschef wist niks van schilderkunst af en om dit niet te laten merken gaf hij Monet zijn totale medewerking in de veronderstelling dat Monet een alom gewaardeerde schilder was.
Renoir vertelt: ‘Hij liet treinen stoppen, perrons evacueren en locomotieven werden gevuld met kolen om de rook te maken die Monet wenste.’. Een groot deel van het station werd afgezet en Monet kreeg alle ruimte. Dagenlang schilderde hij onder grote belangstelling een aantal doeken, die hij thuis in zijn atelier uitwerkte. Ze behoren nu tot zijn beroemdste werken.
Als ik in Parijs uit mijn trein stap zijn er geen afgezette perrons voor mij. Ik moet me gewoon met mijn koffer en tas door de mensenmassa wurmen.
Maar ja, ik heb dan ook geen visitekaartje!
gare st. lazare – claude monet (1877, musée d’orsay)
Monet kiest in dit schilderij voor het gebruik van axiale symmetrie, hierdoor gaat vaak diepte verloren. Hij compenseert dit door zijn kleurgebruik.
Man, wat een pracht verhaal.
Met een grote glimlach gelezen.
Welkom thuis.
Ook zonder visitekaartje laat je behoorlijke indruk achter.
Jeroen, gôh, wat een grappige anekdote over Monet. Met z`n mooiste kleren en schoenen en dat het station voor hem gedeeltelijk werd afgezet en er zelfs extra rook werd gemaakt.
Onvoorstelbaar en toch zie ik het zo voor me….Ook je eigen treinreis heb je er leuk aangekoppeld.
Prachtige schilderijen vol beweging, vooral die van Pont Europe.
@Jeroen: Prachtblog. In een ruk uit gelezen. Je bent fantastisch op dreef.
Groet,
Kokopelli
Jezzebel, bedankt voor het hartelijke welkom! Zal ik deze tekst dan maar mijn visitekaartje noemen 😉
Smokey, de pont europe vind ik ook mooier, misschien hebben die academisten dan toch gelijk dat je de symmetrie moet voorkomen, laat Monet het overigens maar niet horen 😉
Koko, dank je!
Was nu het gesjouw met zo een zware Thalys onder uw arm geen transpirerende bezigheid, Heer Jeroen?
"Maar de stationschef wist niks van schilderkunst af " Nou, ik dacht het wel, de man had een vooruitziende blik. Leve deze stationchef! (Weer een goed voorbeeld, dat we de zogenaamde onwetenden niet moeten onderschatten.)
Monet is verbazingwekkend,
je post prachtig,
zeer aanbevolen
Mooi verhaal voor het weerzien van Parijs.
Monet heeft me altijd kunnen verrukken.
Van zijn werk geniet ik van
de kathedralen die hij zo prachtig schilderde.
Lange tijd die van Rouen als poster op m’n kamer gehad.
Heel leuk geschreven Jeroen en die werken van Monet ken ik niet.
Prachtig.
Musee d’Orsay is mijn favoriete museum. Geweldig mooi. Leuk blog en veel plezier in Parijs
Jeroen al eerder gezegd en aanbevolen mooi blog
Groet Robert Kruzdlo
Meneer Opinie, ook het mijne. 🙂
Johan, uitputtend! Gelukkig heb ik nu de tijd om uit te rusten 😉
Thera, zo kan je het ook zien inderdaad, al kon hij dat natuurlijk niet weten op basis van een visitekaartje
Joost, bedankt!
Klaverblad, de kathedralen van Rouen blijven ook prachtig inderdaad
Laila, ik ben blij dat ik je heb kunnen laten kennismaken met deze werken
meneer opinie, Orsay blijft geweldig
Robert, dank!
Jeroen, de man had er een neus voor. Vast! 😉
@ Thera: Waarmee maar weer bewezen is dat wij een goede smaak hebben. Want mensen met een goede smaak vinden het musee d’Orsay geweldig. En hoe herken je mensen met een goede smaak? Aan het feit dat ze het Musee d’Orsay geweldig vinden. 🙂
Prachtblog, mooi verteld, je ziet een druk gebarende Monet voor je, als een regisseur van een film. Mooi om deze schilderijen te zien. Ik was ook in Musée d’Orsay, maar kan me deze werken niet meer herinneren. Gek eigenlijk want ze zijn schitterend.