Misschien kunt u zich mijn berichtgeving eerder dit jaar nog herinneren over de veiling van de kunstcollectie van Yves Saint Laurent. Tijdens deze veiling werd het topstuk, een Picasso die 30 miljoen moest opbrengen, uiteindelijk niet verkocht. Pas gister ben ik er achter gekomen waarom niet. Alles wordt duidelijk bij een andere kunstveiling en een gouden kalf.
In het najaar van 2008 doet Damien Hirst iets wat in de kunstwereld nog nooit gedaan is. Hij organiseert een veiling waarop hij nieuw werk te koop aanbiedt. Op deze manier zet hij de kunstgaleries volledig buiten spel. Topstuk tijdens deze veiling is een Gouden Kalf, in een groot bad van formaldehyde.
Close-Up
Exodus leert ons dat het Gouden Kalf door de mens is gecreëerd en vervolgens door de mens ten onrechte wordt aanbeden. En dat is precies wat er aan de hand is met de hedendaagse kunstwereld. Dit alles werd aan het licht gebracht in een Engelse BBC documentaire van Ben Lewis, die deze week door de AVRO werd uitgezonden in het programma Close-up.
Het Gouden Kalf van Damien Hirst
Close-up heeft vaak geweldige documentaires en ook deze was een echte eye-opener. In het programma wordt duidelijk getoond hoe de prijzen in de kunstwereld hoog worden gehouden door de invloed van investeerders en rijke galeries. Het gaat dan voornamelijk om kunstwerken van kunstenaars waar veel van beschikbaar is en daardoor gaat het om hedendaagse kunst.
Damien Hirst
Damien Hirst is zo’n hedendaagse kunstenaar wiens werken voor vele miljoenen over de toonbank gaan. Veel investeerders hebben kunstwerken van Hirst gekocht om geld te verdienen en hebben er dus baat bij om de prijs van zijn werken zo hoog mogelijk te houden. Hierdoor beïnvloeden ze de veilingen en houden zo kunstmatig de prijzen hoog.
Het Gouden Kalf van Damien Hirst is eigenlijk een heel ironisch commentaar op deze praktijken, waar Hirst zelf onderdeel van is. Immers de populariteit van Hirst is door de kunstwereld gecreëerd en Hirst’s werk wordt vervolgens ten onrechte door de kunstwereld aanbeden. Het grootste deel van zijn werk van de laatste tijd is namelijk niet vernieuwend en een herhaling van eerdere zetten. Je kunt dus vraagtekens zetten bij zulke hoge bedragen.
De documentaire toont aan dat de veiling van Damien Hirst misschien wel de laatste was waarop deze praktijken succesvol zijn geweest. Nu de economische crisis ook door begint te sijpelen in de kunstwereld, blijken er geen kopers meer te vinden en zakken de prijzen opeens enorm. De zeepbel die gecreëerd werd door de investeerders is gesprongen.
Yves Saint Laurent
Terug naar de Picasso op de veiling van Yves Saint Laurent. Deze veiling was erg succesvol en waarom werd nou juist de Picasso niet verkocht. Het antwoord zit hem in het aanbod van de kunstwerken. De collectie van Yves Saint Laurent bevatte bijna alleen maar werken van voor de tweede wereld oorlog.
Deze ‘oude’ werken zijn niet veel beschikbaar op de kunstmarkt en hebben dus een relatief vaste prijs. Ze worden niet als handelswaar gebruikt door investeerders. Maar juist Picasso is nou een kunstenaars wiens werken regelmatig beschikbaar zijn en ook als investering worden gebruikt. Hierdoor zijn de prijzen kunstmatig omhoog gestuwd en zijn deze werken nu heel moeilijk verkoopbaar.
Als u precies wilt weten hoe dit spel in elkaar zit en u de uitzending van Close-up hebt gemist, dan raad ik u aan de documentaire terug te kijken via de website van de AVRO.
Onze serie over de Veiling Yves Saint Laurent
Vooraf: de Veiling van de Eeuw
Dag 1: Records maar Picasso niet verkocht
Dag 2: Nu al meer dan 300 miljoen!
Dag 3: Boze chinezen bij veiling YSL
Achteraf: Chinese beelden niet betaald
Achteraf: Het Gouden Kalf van de Kunstwereld
 |
Eigenlijk gewoon een kalf op sterk water in een goudgerand aquarium met een titel erop geplakt.
Geen kunst aan 🙂
Interessant artikel!
Eigenlijk gewoon een kalf op sterk water in een goudgerand aquarium met een titel erop geplakt.
Geen kunst aan 🙂
Interessant artikel!
Abusievelijk dubbel geplaatst en gewist.
De metafoor van het gouden kalf is Het geld – Het kapitalisme dat aanbeden wordt
en daar kunnen die kunstjongens en meisjes ook wat van
en Damien Hirst = dan de grootste hoer.
Zo dat ben ik ff kwijt
Ach, Heer Jeroen, alhoewel u een interessant ‘artikel met kop’ hebt geschreven, is de kunstwereld toch wel een diabolische bedoening. Ik vind kunst mooi, maar niet alle kunst. Echte kunst is om naar te kijken als verwonderlijke beschouwer, niet als een hebbende Rockefeller… 😉
Een paar jaar geleden liep ik door het hoofdkantoor van ING, de gangen vol met kunst die ik herkende uit boekjes met schilderijen: "Komt u nog," vroeg de medewwerkster ethisch handelen.
Gouden Kalveren aan de wand zijn er niet om bij stil te staan.
Wat ik vooral het interessante vond aan de documentaire, is dat het laat zien dat de waarde van kunst niet wordt bepaald door kwaliteit of originaliteit, maar vooral door het belang van investeerders. Waarschijnlijk hebben we nog jaren nodig voordat we echt gaan zien wat de topkunstenaars van de afgelopen eeuw waren.
Misschien is dit wel niet verrassend, maar toch legt de docu goed bloot waarom het zo werkt.
Ja, daar heb je wel gelijk in, met waarom het zo werkt
Goed stuk Jeroen! Damien Hirst is erg overroepen, maar hij is wel slim natuurlijk. Herinner me de man van Saatchi & Saatchi, die werk van jonge kunstenaars opkocht, waardoor iedereen geïnteresseerd werd in die kunstenaars en de prijzen stegen. Ook slim…zolang de rest meedoet!
Pure marktwerking dus. Heeft weinig met kunst te maken, en wat je zegt, het zal nog jaren duren om te zien welke kunstenaars ‘overbljven’. Mooi blog!
Groet,
Pingback: For the love of god; it’s all about the money « // Vensters