Gevangen aan de Seine (les Musées)

In ruil voor het eeuwige leven verkocht Melmoth zijn ziel aan de duivel. Al snel kreeg hij spijt van zijn daad en sindsdien probeert hij anderen te vinden die zijn plaats willen innemen. Al zwervend over de aarde zoekt hij potentiële slachtoffers, maar zonder succes. Ik ontmoette Melmoth deze week aan de Seine in het Musée de Sculpture en Plein Air.

Het Musée de la Sculpture en Plein Air is een beeldentuin vlakbij de Jardin de Plantes. De beelden staan in een openbaar park dat tegenover de Jussieu universiteitscampus ligt. De studenten kom je er veel tegen op zomeravonden met gitaren en de nodige flessen alcohol. Nu in de wintermaanden is het rustig in het park dat toch zo’n prachtige ligging heeft.

In het park zijn voornamelijk abstracte sculpturen te vinden van Franse kunstenaars. Maar ook een enkel figuratief beeld. Zo tref ik Melmoth van de Belgische kunstenaar Reinhoud. Het is een bronzen sculptuur uit 1966 met sierlijke vormen rondom een doodskop. Melmoth probeert iedere bezoeker over te halen zijn ziel te verkopen en trok ook mijn aandacht.

Melmoth
Het verhaal van de dolende Melmoth werd geschreven door Charles Maturin in 1820. Het boek inspireerde vele andere schrijvers zoals ook Honoré de Balzac, die besloot er een vervolg op te schrijven. En via deze versie van Balzac werd het verhaal van Melmoth bekend in Frankrijk. Nu staat Melmoth hier aan de Seine en blijft hij in mijn gedachten.

Als ik even mijn blik van Melmoth weet te verwijderen, loop ik verder om de andere beelden te bekijken. Er staan er hier tientallen aan de boorden van de rivier. Zo staat er een sculptuur van de Franse beeldend kunstenaar Etienne Martin. Hier aan de Seine staat één van zijn beroemde ‘Demeures’, waarvan er ook één te vinden is in het Musée de l’Art Moderne de la Ville Paris.

Andere bekende namen waarvan er beelden te vinden in dit gratis openlucht museum zijn bijvoorbeeld Brancusi, Baldaccini en Zadkine. Erg mooi is ook de witte marmeren beeld van de Cubaanse beeldhouwer Cardenas. De sculptuur heet “het Grote Venster” en nodigt dus uit om doorheen te kijken. Als je dit doet, tuur je over het water van de Seine en zie je de boten langsvaren.

Seine
Juist door deze ligging aan de Seine, hangt er een hele rustige sfeer in het park. Op een zonnige dag is het heerlijk om tussen de beelden te lunchen aan het kabbelende water. Het is maar een paar honderd meter van de Notre Dame en toch een heerlijke plek om even tot rust te komen in het drukke stadleven van Parijs.

Al moet je wel eerst voorbij Melmoth zien te komen, want als je ziel gevangen wordt door dit beeld zit je voor altijd vast. De duivelse kracht die het beeld uitstraalt, dwingt je voor eeuwig uit te blijven kijken over de Seine. Terwijl de bootjes langs blijven dobberen en de tijd verstrijkt, lijk je het eeuwige leven te hebben.

Dan glijdt er een koude windvlaag door mijn haren en schrik ik op. Ik loop weer verder door dit openlucht museum. Melmoth blijft achter, wachtend op een nieuwe prooi.