Ik zit op een bankje en laat me overweldigen door de kleuren en de vormen. In de ruimte om mij heen hangen namelijk vier enorme doeken die samen een geheel vormen. Een landschap met waterlelies dat tot in de eeuwigheid lijkt uit te strekken. Het brengt een bepaalde rust en ontspanning met zich mee. Vijftien minuten later zit ik er nog…

Ik ben deze week terecht gekomen in het Musée de l’Orangerie dat te vinden is in een hoekje van de Tuilerieën. Het museum biedt twee zalen waarin de zogenaamde ‘Waterlelies’ van Monet hangen. Deze ruimtes zijn ellipsvormig en hebben aan alle muren doeken hangen die samen een waterlandschap vormen. Bovendien huist in het gebouw de voormalige impressionistische collectie van Paul Guillaume.

Monet’s waterlelies werden in 1927 geïnstalleerd in dit gebouw, nadat er eerst plannen waren geweest voor een paviljoen in de tuinen van het Musée Rodin. Monet heeft het zelf nooit meer kunnen zien, want hij overleed in 1926. De zalen zijn achter elkaar gelegen, zijn prachtig verlicht en bieden in het midden bankjes om rustig plaats te nemen.

Ik ging zitten en werd er overvallen door totale rust en ontspanning. Terwijl ik om me heen een kleurenpalet zag aan waterlelies, liet ik mijn gedachten de vrije loop. Op de doeken staat een grote vijver waarin weerspiegelingen uit de lucht, omgeving en planten te zien zijn. Door de hele setting en de prachtige werken, was ik even totaal weg uit de drukte van het Place de la Concorde, de drukte van de stad. Ik was gelukkig.

Toen ik me er eindelijk toe had gezet om de magie van de waterlelies achter me te laten, werd ik op de benedenverdieping verrast door een prachtige verzameling impressionistische kunst. Ooit waren deze werken de privéverzamelingen van Paul Guillaume en Jean Walter, maar sinds 1965 hangen ze hier in de orangerie.

Deze collectie bezit vooral een ongelooflijke hoeveelheid werken van Renoir en Cézanne. Van Renoir hangen hier vooral werken uit latere periodes. Hoogtepunt van deze collectie was voor mij het schilderij “Yvonne et Christine au piano” (1897). Van Cézanne hangen er veel stillevens, maar ook andere werken zoals “Le Déjeuner sur l’herbe” (1877).

Maar als ik verder loop, kom ik ook werken tegen van onder andere Picasso, Modigliani, Rousseau, Gaugin, Derain, Matisse, Soutine en zelfs de Nederlandse Kees van Dongen. Een prachtig overzicht van de impressionistische en post-impressionistische schilderkunst die zich voornamelijk in Frankrijk ontwikkeld heeft.

Het museum is niet te druk en heeft een beperkt aantal zalen. Hierdoor is het een prettig museum waarin je wordt verbaasd door de kwaliteit van de werken en geenlast hebt van een overkill die nog weleens wil ontstaan in grotere musea. Je hebt nu de tijd ieder werk goed te bekijken, maar krijgt wel absoluut waar voor je geld.

Als ik weer naar buitenstap en de Tuilerieën weer inloop, kom ik op het grasveld naast het museum bovendien nog een paar prachtige beelden van Rodin tegen. Als ik ook deze gezien heb, wandel ik verder naar de vijver. Ik ga op een stoel zitten en kijk om me heen. In de vijver liggen geen waterlelies. Ook hier is rust en ontspanning te vinden, maar zonder de magie en de intensiteit die ik voelde bij de waterlelies van Monet.

Musée de l’Orangerie
Jardin de Tuileries, Metro Concorde
Dagelijks van 9.00-18.00, Dinsdags gesloten
Entree: 7,50 (5,50 gereduceerd)